Je herkent het vast: een nieuwe leverancier komt in beeld. Alles ziet er goed uit. Betrouwbare partij, keurige referenties, netjes ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Financieel gezond. Je controleert de basis, vraagt misschien nog een ISO-certificaat of VOG op, en de samenwerking kan beginnen. 

Maar wat weet je echt écht over hun digitale weerbaarheid? 

De blinde vlek in je beoordeling

Voor veel organisaties is dat lastig te bepalen. Terwijl leveranciers steeds vaker toegang krijgen tot kritieke processen, klantdata of interne systemen, blijft cybersecurity vaak een blinde vlek. Zeker als de samenwerking via inkoop, marketing of HR loopt. Daar vindt men digitale beveiliging maar een lastig onderwerp om te bespreken. 

Toch schuilt daar het grootste risico. De afgelopen jaren zijn talloze incidenten ontstaan via externe bedrijven. Denk aan besmette software die via een leverancier je netwerk binnendringt, of een datalek bij een externe applicatie waarin jouw klantinformatie stond opgeslagen. En achteraf klinkt het vaak hetzelfde: “Als we dit eerder hadden geweten, hadden we het anders gedaan.” 

De vragenlijst schiet tekort

De standaardoplossing is de vragenlijst. Een security self-assessment. Maar in de praktijk levert dat zelden zekerheid op. Antwoorden zijn subjectief, vaak ingevuld door sales of projectmanagement. En belangrijker nog: ze zeggen weinig over de actuele situatie. 

Bovendien heeft niemand daar echt zin in. Jij niet. En je leverancier ook niet. Het leidt tot vertraging, frustratie en onbetrouwbare informatie. Maar zonder alternatief voelt het als de enige optie. 

Wat als inzicht net zo makkelijk was als een KVK-uittreksel? 

Stel je voor dat je – net zoals je een uittreksel van de Kamer van Koophandel opvraagt, of een kredietrapport laat checken – ook een cyberrapport kon opvragen van je leveranciers of klanten. Feitelijke, objectieve informatie over hun digitale weerbaarheid. Binnen enkele minuten beschikbaar. Geen gedoe, geen aannames. 

Zicht op datalekken, kwetsbaarheden, eerdere incidenten of risicovol gedrag. Allemaal informatie die – met de nodige technische kennis en tijdrovend uitzoekwerk zou – ook zelf te achterhalen is, wordt hiermee direct inzichtelijk met één druk op de knop. 

Geen verrassingen. Geen excuses achteraf. 

Zo’n rapport zou je kunnen gebruiken bij leveranciersselectie, bij contractverlenging of gewoon als periodieke check. Net zoals je ook financiële controles inbouwt. Niet omdat je geen vertrouwen hebt, maar omdat je verantwoordelijkheid draagt. Voor je eigen organisatie, én voor de keten waar je deel van uitmaakt. 

Want wat je niet ziet, kan kan je wél raken. En in de wereld van vandaag zijn verrassingen zelden positief. 

Digitale gezondheid wordt de nieuwe standaard

De tijd dat je enkel naar financiële gezondheid keek, is voorbij. Ketenverantwoordelijkheid is onderdeel geworden van wetgeving (zoals NIS2), klantvereisten en interne governance. Digitale weerbaarheid hoort daar structureel bij. 

De vraag is niet óf dat gaat spelen. De vraag is wanneer jouw organisatie daarop inspeelt. Wacht je tot het verplicht wordt, of maak je het nu al onderdeel van je manier van werken?